Wiosną łatwo być jaroszem
Na przełomie XIX i XX na rynku wydawniczym pojawiło się sporo pozycji propagujących kuchnię wegetariańską, przepisy na dania jarskie znalazły swoje miejsce również w ogólnych, dziś powiedzielibyśmy pewnie mainstreamowych, książkach kucharskich (dużo takich przepisów mają chociażby Disslowa czy Monatowa). Prekursorzy jarstwa zachęcali do zapoznania się z tematem używając argumentów natury zdrowotnej, etycznej, ekonomicznej, a nawet religijnej czy politycznej! Szczególnie zapaleni ideolodzy wegetarianizmu wydawali również własne broszury i czasopisma, temat przewijał się jednak również w rubrykach kulinarnych popularnej prasy, szczególnie wiosną, gdy stragany uginały się pod furami tanich, młodych warzyw i świeżych owoców.
Dla wyznawców mazdaznanu
W jednym z międzywojennych numerów Bluszczu znalazł się choćby taki ciekawy tekścik omawiający zalety rzodkiewki, szpinaku, rabarbaru i szparagów, w którym autorka, Pani Elżbieta, czyli Elżbieta Kiewnarska, podaje rozmaite sposoby zastosowania nowalijek, zwracając szczególną uwagę na przydatność przepisów dla, jak sama pisze: wyznawców jarstwa. Oto zaś co pisze o szparagach:
Jak Rzeczypospolita długa i szeroka, tak wszędzie jadają je tylko w jednej postaci: odgotowane (najczęściej przegotowane) i polane rumianem masełkiem z bułeczką. Conajwyżej jakaś restauracja lub jakiś kuchmistrz na wielkopańskim dworze, zamiast wiecznego masełka zastosuje do nich sos holenderski. Tymczasem szparagi krajane (można tak zużytkować mniej grube i piękne) z białym sosem, sosem żółtkowym, a nawet i sosem pomidorowym wybornie smakują. Omlet i jajecznica ze szparagami są wysoko cenione przez amatorów. Szparagi na zimno z sosem majonezowym. lub nawet z oliwą i octem we Francji są codzienną wiosenną potrawą. A dla wyznawców Mazdaznanu można je surowe zestrugać na tarce do buraków, lekko osolić (kto się boi ich goryczki – odrobinę pocukrzyć), polać dobrą oliwą, sokiem z cytryny i podać zamiast sałaty, lub jako oddzielne danie, z dodatkiem gotowanych kartofelków.
Wspomniany mazdaznan to jeden z modnych w dwudziestoleciu ruchów religijnych opartych na Zaratustrianizmie, szczególną wagę przykładający do odpowiedniej diety (w 100% wykluczający mięso) i ćwiczeń oddechowych (na zalecenia dietetyczne mazdaznanu powoływał się m. in. Apolinary Tarnawski, twórca znanego w międzywojniu zakładu leczniczego w Kosowie, do którego tłumnie podróżowały ówczesne sławy). Za takie smaczki uwielbiam buszowanie w starej prasie! :)
Sezonowo
W sobotę na straganach z warzywami widziałam jeszcze całkiem ładne pęczki szparagów podrzucam więc kolejny pomysł na to sympatyczne warzywo, podobnie jak poprzednio w połączeniu z innymi młodymi jarzynkami. Tym razem obgotowane młode warzywa wymieszamy by nie było zbyt sztampowo z pomidorami i podamy z jajkiem w koszulce. Przepis pochodzi z Kobiety w świecie i w domu z roku 1938 (autorką jest również wspomniana wyżej Pani Elżbieta) i bardzo rozsądnie poleca użycie konserwy pomidorowej, w sezonie szparagowym wszak pomidory są jeszcze niezbyt smaczne i strasznie drogie, w sezonie na pomidory zaś po szparagach zwykle już ani śladu. Najlepiej sprawdzi się w tej roli oczywiście domowy przecier pomidorowy - jeżeli macie jeszcze zapasy z zeszłego roku, nie wahajcie się ich wykorzystać, jeśli nie - dobrej jakości gotowa passata powinna również dać radę :-) Spróbujcie koniecznie, jest pysznie i jarsko :-)
Młode jarzynki w pomidorach (z jajkiem w koszulce)
pęczek szparagów
pęczek młodej marchewki
pęczek szczypiorku
pęczek koperku
kilka łyżek domowego przecieru pomidorowego lub dobrej jakości passaty
jajka (po 1 na osobę)
Szparagi pokroić na kilkucentymetrowe kawałki. Marchewkę oczyścić, pokroić w plasterki, poddusić, pod koniec duszenia dodać pokrojone łodyżki szparagów. Podduszone jarzyny wymieszać z przecierem i główkami szparagów, chwilę podgotować. Dodać posiekany szczypiorek i koperek. Doprawić solą i czarnym, świeżo mielonym pieprzem, podawać z jajkiem w koszulce.
Prześlij komentarz
Zapraszam do komentowania!